10 juni De Icefields Parkway
Door: wiebenthea
Blijf op de hoogte en volg Wieb en Thea
13 Juni 2010 | Canada, Ottawa
Donderdag
We zijn vandaag op de helft van de vakantie.
En de indrukken zijn en blijven nog steeds indrukwekkend.
Vandaag zijn we vanaf Banff naar Jasper gegaan.
Dat is de Icefields Parkway.
Op zich een rit van MAAR 280 kilometer.
Als je in één stuk doorrijdt ben je daar zo, maar als je een heel schema maakt van de bezienswaardigheden onderweg……
Als eerste moet ik wel vermelden dat er vorige week nog sneeuw gevallen is, dus dat maakt de sfeer al anders.
Voor ons heeft de Icefields Parkway zijn naam eer aan gedaan.
Het heeft de afgelopen nacht vanaf ong. 22.00 uur tot 02.00 uur gespoeld, niet om vrolijk van te worden maar we waren binnen.
Met het weggaan miezerde het, ook niet leuk maar ach we zaten droog.
Hoe verder we kwamen hoe meer het weer veranderde, maar niet richting de zon…
Het werd harde regen, hagel, sneeuw en uiteindelijk………..zon.
We zijn rond 8.00/8.30 vertrokken, mooi op tijd dus.
Als eerste zijn we naar Bow Lake gegaan, daar was ook de Num-TiJah Lodge(houten huis met felrood dak)
Daar hebben we een korte wandeling gemaakt, koffie gehaald en een hapje.
Vervolgens naar Bow Summit,het hoogste punt in het Banff Nationaal Park.en het Peyto Lake, daar was heel veel sneeuw.
Een wandeling was ook hier op zijn plaats.
Het Peyto Lake is prachtig blauw. Het schijnt het mooiste van de Icefields Parkway te zijn.
Daarna naar de Mistaya Canyon gegaan, daar was een prachtige waterval waarna de rivier zich helemaal kronkelend heeft ingeslepen in zachte zwarte steen, woorden schieten te kort (alweer)
Vervolgens naar de benzinepomp bij/ aan de Saskatchewan River. Met de gedachte tanken kan geen kwaad.
Bij het lezen van de prijs, per liter vonden wij dat het wel kwaad kon, dus de volgende pomp is de onze.
Toen was de Weeping wall, steile wand met veel watervallen aan de beurt, maar waar die is gebleven??
Bij Parker Ridge zijn we er wel uitgegaan, maar halverwege weer terug gekeerd.
Dat was het uitzicht over de Saskatchewan Glacier.
Het terug gaan was heel simpel, Thea vond het te steil.
En als laatste vandaag kwamen we bij het Columbia Icefield Centre.
Daar hebben we eerst maar eens gekeken of we nog de Athabasca gletsjer op konden vandaag.
Dat kon, dus wij hebben kaartjes gekocht en zijn met een bus via een hele steile weg naar de gletsjerbussen gebracht. Tijdens de korte busrit heeft de chauffeur uitleg gegeven over de bergen rondom.
De gletsjerbussen zijn bussen met vrachtwagen banden, ook hier weer uitleg maar nu over de gletsjer en de bergen rondom.
Na een korte rit zijn we uitgestapt op de gletsjer, heel apart. We hadden maar een beperkte tijd en binnen bepaalde grenzen om op het ijs te zijn.
Na afloop van deze rit, zijn we in het restaurant daar wezen eten. De reis naar de camping zou nog 1 ½ uur duren en het was onder tussen toch half zeven.
Een heerlijke maaltijd met een Indonesische ober, die een paar woorden nederlands kent en ze ook wel wilde gebruiken, komisch dus.
Gezien het feit dat je in Nationale parken bent zijn er geen restaurants aan de kant van de weg. Dus dan moet je maar zien hoe en wanneer je eet.
Gelukkig voor ons heeft Wieb voor deze hele reis de campings gereserveerd, we kwamen nu op een camping met ong. 700 plaatsen en er moest nee worden verkocht. Als er dan tegen ons ja wordt gezegd, vanwege je reservering, ben je toch wel opgelucht, moet er niet aan denken om dan tegen half tien op zoek te moeten naar de volgende camping.
Staan we net aangesloten op het water en stroom, zeg ik ( Thea ) tegen Wieb die bussen ( Campers noemen ze die hier) stonden toch achter ons op de vorige camping?
Ja dus, kan niet missen, dezelfde campers, dezelfde auto’s.
Waar die ons ingehaald hebben, Joost mag het weten, maar wij waren eerder weg en wij zijn later aangekomen…………
Verder kan onze dag niet meer stuk. We hebben vier en een ½ zwarte beren gezien.
Waarom die ½ ? Die konden we vanwege zijn geloop in het bos, niet goed meer volgen.
Wij vroegen ons al geruime tijd af, waarom er toch steeds auto’s van Park Canada rondreden op parken en campings en op de gewone wegen.
Vandaag hebben we het ontdekt.
Er was een beer gezien en uiteraard als er één mens uit de auto is, volgen er meer!
Na een tijdje filmen en foto’s maken van allerlei enthousiastelingen komt er een auto aan:
Save the Bear, heel leuk initiatief denk ik,(want een beer kan natuurlijk niet voor zichzelf zorgen), mensen ga weg, beer kan agressief worden van teveel mensen en teveel flitsen etc.
Oké er gaan steeds mensen weg, maar je begrijpt er komen er even zoveel weer bij.
Of tewel dweilen met de kraan open. Maar we komen wel om een beer in het wild te zien en dan is zo’n mens al gauw irritant volgens Wieb ( en anderen ).
Maar goed Wieb had toch lekker gefilmd en wij zijn weer op pad gegaan.
Na verloop van tijd zien wij……..de ½ beer. Niet echt leuk dus wij weer verder.
Na weer een tijdje rijden en ondertussen filmen/fotograferen zien wij……een beer.
Goed dichtbij te zien en dus toch weer de camera’s gebruikt. Deze keer was er een man, van de nationale parken die gewoon héél duidelijk was. Kijken, oké, camera’s gebruiken oké.
Maar je blijft in de auto. Werd ook heel duidelijk gezegd zodra er een deur open werd gedaan.
Terug in de auto.En dan is zo’n hoge camper heel handig,raampje open en oke!
En ja dan ga je verder en je bent al een aardig stuk verder en dan ineens……..rij je zomaar héél alleen op de weg en staat er héél dicht aan de kant van de weg een beer, te grazen en te zoeken naar voedsel. Alles passeerde ons. Jammer voor hun,want deze was echt heel goed zichtbaar.
Tijdens de tocht op de gletsjer hebben we nog een aantal woodland caribou (hertachtige) met jong gezien.
Wieb heeft nog onze overbekende Ground Squirels gezien,die zich nu onder en achter de vangrail verstopten en we hebben nog herten gezien.
Vooraan bij de camping zijn we gewaarschuwd. Op deze camping en de omgeving zijn jonge herten geboren, de moeders kunnen erg agressief worden ( het lijken wel beren) om de jonge te beschermen.
Langs de kant van de weg staat nu het waarschuwingsbord: Lion.
Als dat vannacht maar goed gaat want beren en herten komen de camping op schijnt. Wieb kruipt dicht tegen Thea aan,die ligt voor!
We zijn vandaag op de helft van de vakantie.
En de indrukken zijn en blijven nog steeds indrukwekkend.
Vandaag zijn we vanaf Banff naar Jasper gegaan.
Dat is de Icefields Parkway.
Op zich een rit van MAAR 280 kilometer.
Als je in één stuk doorrijdt ben je daar zo, maar als je een heel schema maakt van de bezienswaardigheden onderweg……
Als eerste moet ik wel vermelden dat er vorige week nog sneeuw gevallen is, dus dat maakt de sfeer al anders.
Voor ons heeft de Icefields Parkway zijn naam eer aan gedaan.
Het heeft de afgelopen nacht vanaf ong. 22.00 uur tot 02.00 uur gespoeld, niet om vrolijk van te worden maar we waren binnen.
Met het weggaan miezerde het, ook niet leuk maar ach we zaten droog.
Hoe verder we kwamen hoe meer het weer veranderde, maar niet richting de zon…
Het werd harde regen, hagel, sneeuw en uiteindelijk………..zon.
We zijn rond 8.00/8.30 vertrokken, mooi op tijd dus.
Als eerste zijn we naar Bow Lake gegaan, daar was ook de Num-TiJah Lodge(houten huis met felrood dak)
Daar hebben we een korte wandeling gemaakt, koffie gehaald en een hapje.
Vervolgens naar Bow Summit,het hoogste punt in het Banff Nationaal Park.en het Peyto Lake, daar was heel veel sneeuw.
Een wandeling was ook hier op zijn plaats.
Het Peyto Lake is prachtig blauw. Het schijnt het mooiste van de Icefields Parkway te zijn.
Daarna naar de Mistaya Canyon gegaan, daar was een prachtige waterval waarna de rivier zich helemaal kronkelend heeft ingeslepen in zachte zwarte steen, woorden schieten te kort (alweer)
Vervolgens naar de benzinepomp bij/ aan de Saskatchewan River. Met de gedachte tanken kan geen kwaad.
Bij het lezen van de prijs, per liter vonden wij dat het wel kwaad kon, dus de volgende pomp is de onze.
Toen was de Weeping wall, steile wand met veel watervallen aan de beurt, maar waar die is gebleven??
Bij Parker Ridge zijn we er wel uitgegaan, maar halverwege weer terug gekeerd.
Dat was het uitzicht over de Saskatchewan Glacier.
Het terug gaan was heel simpel, Thea vond het te steil.
En als laatste vandaag kwamen we bij het Columbia Icefield Centre.
Daar hebben we eerst maar eens gekeken of we nog de Athabasca gletsjer op konden vandaag.
Dat kon, dus wij hebben kaartjes gekocht en zijn met een bus via een hele steile weg naar de gletsjerbussen gebracht. Tijdens de korte busrit heeft de chauffeur uitleg gegeven over de bergen rondom.
De gletsjerbussen zijn bussen met vrachtwagen banden, ook hier weer uitleg maar nu over de gletsjer en de bergen rondom.
Na een korte rit zijn we uitgestapt op de gletsjer, heel apart. We hadden maar een beperkte tijd en binnen bepaalde grenzen om op het ijs te zijn.
Na afloop van deze rit, zijn we in het restaurant daar wezen eten. De reis naar de camping zou nog 1 ½ uur duren en het was onder tussen toch half zeven.
Een heerlijke maaltijd met een Indonesische ober, die een paar woorden nederlands kent en ze ook wel wilde gebruiken, komisch dus.
Gezien het feit dat je in Nationale parken bent zijn er geen restaurants aan de kant van de weg. Dus dan moet je maar zien hoe en wanneer je eet.
Gelukkig voor ons heeft Wieb voor deze hele reis de campings gereserveerd, we kwamen nu op een camping met ong. 700 plaatsen en er moest nee worden verkocht. Als er dan tegen ons ja wordt gezegd, vanwege je reservering, ben je toch wel opgelucht, moet er niet aan denken om dan tegen half tien op zoek te moeten naar de volgende camping.
Staan we net aangesloten op het water en stroom, zeg ik ( Thea ) tegen Wieb die bussen ( Campers noemen ze die hier) stonden toch achter ons op de vorige camping?
Ja dus, kan niet missen, dezelfde campers, dezelfde auto’s.
Waar die ons ingehaald hebben, Joost mag het weten, maar wij waren eerder weg en wij zijn later aangekomen…………
Verder kan onze dag niet meer stuk. We hebben vier en een ½ zwarte beren gezien.
Waarom die ½ ? Die konden we vanwege zijn geloop in het bos, niet goed meer volgen.
Wij vroegen ons al geruime tijd af, waarom er toch steeds auto’s van Park Canada rondreden op parken en campings en op de gewone wegen.
Vandaag hebben we het ontdekt.
Er was een beer gezien en uiteraard als er één mens uit de auto is, volgen er meer!
Na een tijdje filmen en foto’s maken van allerlei enthousiastelingen komt er een auto aan:
Save the Bear, heel leuk initiatief denk ik,(want een beer kan natuurlijk niet voor zichzelf zorgen), mensen ga weg, beer kan agressief worden van teveel mensen en teveel flitsen etc.
Oké er gaan steeds mensen weg, maar je begrijpt er komen er even zoveel weer bij.
Of tewel dweilen met de kraan open. Maar we komen wel om een beer in het wild te zien en dan is zo’n mens al gauw irritant volgens Wieb ( en anderen ).
Maar goed Wieb had toch lekker gefilmd en wij zijn weer op pad gegaan.
Na verloop van tijd zien wij……..de ½ beer. Niet echt leuk dus wij weer verder.
Na weer een tijdje rijden en ondertussen filmen/fotograferen zien wij……een beer.
Goed dichtbij te zien en dus toch weer de camera’s gebruikt. Deze keer was er een man, van de nationale parken die gewoon héél duidelijk was. Kijken, oké, camera’s gebruiken oké.
Maar je blijft in de auto. Werd ook heel duidelijk gezegd zodra er een deur open werd gedaan.
Terug in de auto.En dan is zo’n hoge camper heel handig,raampje open en oke!
En ja dan ga je verder en je bent al een aardig stuk verder en dan ineens……..rij je zomaar héél alleen op de weg en staat er héél dicht aan de kant van de weg een beer, te grazen en te zoeken naar voedsel. Alles passeerde ons. Jammer voor hun,want deze was echt heel goed zichtbaar.
Tijdens de tocht op de gletsjer hebben we nog een aantal woodland caribou (hertachtige) met jong gezien.
Wieb heeft nog onze overbekende Ground Squirels gezien,die zich nu onder en achter de vangrail verstopten en we hebben nog herten gezien.
Vooraan bij de camping zijn we gewaarschuwd. Op deze camping en de omgeving zijn jonge herten geboren, de moeders kunnen erg agressief worden ( het lijken wel beren) om de jonge te beschermen.
Langs de kant van de weg staat nu het waarschuwingsbord: Lion.
Als dat vannacht maar goed gaat want beren en herten komen de camping op schijnt. Wieb kruipt dicht tegen Thea aan,die ligt voor!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
