29 en 30 juni vliegreis naar huis

Dinsdag

Toen het vliegtuig gereed was konden we er in en bleek dat we 10 min. eerder zouden vertrekken en een half uur eerder aankomen omdat we nu wel de kortste weg namen,dus over IJsland.
Al snel werd er in het vliegtuig duidelijk dat er fris geschonken zou worden.
Toch jammer want als je na de maaltijd nog koffie krijgt, wil de slaap misschien helemaal niet komen.
Tegen half tien kwam het diner ! Deze keer was het echt lekker, Wieb had pasta gekozen en Thea de beef. Daar hoort dan een toetje en wat salade bij. Gewoon lekker, beter als de vorige keer.
Kort na de maaltijd………was het koffie/theetijd.
Nadat de bekers waren opgehaald, werd ons verteld EN door de stewardessen EN ons electronische systeem dat we de ramen (schuiven) dicht moesten doen, zodat er door de liefhebbers geslapen kon worden.Het zou immers ergens woensdag worden.
Slapen!! Kun je dat eten? Het heeft heel wat tijd gekost voordat Thea echt slaapneigingen had.
Wieb kreeg ze helemaal niet. Juist toen de slaap bij Thea de overhand kreeg, vroeg de dame naast ons of er een licht aan kon aan de stewardes want ze wilde graag lezen!
En Thea slapen.! Het resultaat, Thea een soort oogkapje, met oordoppen en die mevr. werd uitgelegd hoe ze zelf haar licht kon instellen.
Uiteindelijk heeft Thea wel geslapen niet lang maar goed, wel even. Wieb heeft het voor elkaar gekregen om er een half uurtje van te maken.

Tegen half een Nederlandse tijd kregen we ons ontbijt, rare tijd als je bedenkt dat je weet dat we over een uurtje landen om +/-14.00 uur. Met koffie/thee en of jus d'orange en/of appelsap.

Het was net allemaal opgehaald toen we te horen kregen dat we te vroeg waren, we kregen een extra rondje.
Er zou via de polderbaan aangevlogen worden, maar dat kon nog niet. Dus een extra rondje rondje boven de Noordzee en vervolgens werd de landing ingezet.
Nadat we eenmaal op de grond stonden hebben we vanwege de afgelegen polderbaan en het nog niet klaar hebben staan van de gate nog een poosje in het vliegtuig moeten wachten.
Maar mensenkinderen als er ook maar 1 mogelijkheid is om te gaan lopen moet er ook direct gelopen gaan worden. Wat een ongeduld.
De douane was geen probleem maar we moesten wel even op de koffers wachten.Ook daarna konden we direct door,niets om aan te geven.
Op zoek naar Mark en Regina…………………wij hebben niet hoeven zoeken……. Dat hadden zij al gedaan.
Heel blij dat we er weer waren, net als wij dat zijn om hun weer te zien.
Eerst maar eens om koffie, dat hadden we gemist, gewone koffie. MET appeltaart.
Kletsen, tegelijk over thuis, de vakantie, de hond, de vakantie’s van Mark en Regina.
Daarna op naar de auto,de koffers er in persen. In eerste instantie wilde Wieb wel weer zelf rijden.
Maar Thea vond het beter dat hij dat nog maar niet deed. Even bijkomen was misschien niet zo’n gek idee. Halverwege de rit, als het even wat stiller werd zakte zijn hoofd naar beneden.
Regina was/is heel moe van al het huishouden, hond verzorgen en het werken.
Ook Thea had wel wat slaapneigingen tijdens de rit naar huis.
Omdat de kinderen als eerste wilde weten wat hun kadootjes waren, zijn de koffers eerst maar open gemaakt op zoek naar………… ze zijn tevreden. We zijn ze niet vergeten.
Voor in de huiskamer hebben we ook wat dingetjes en de magneetjes....waar die moeten komen??? De kaarten voor ons boek krijgen wel een plaatsje in het boek t.z.t.
De mini’s krijgen hun plekje in de hoek van Thea net als de stoffen voor de quilt.

Weten jullie wat we hebben gemist??
Onze kinderen, het lekkere Nederlandse brood, de goedkope boodschappen die we hier doen ( mensen wat een bedragen leg je daar neer) en de hond.
Door het laten afweten van het internet konden we de laatste avonden de verslagen nog wel maken, maar niet meer plaatsen.


Wat we nu missen????????
De ruimte, de rust, het gemak van leven ( iedere vakantie zo natuurlijk) Elke dag nieuwe kansen om nieuwe dingen te zien.
En bovenal onze fantastische reis. We zouden het geweldig vinden als we dit nog eenmaal zouden kunnen/mogen doen.
En………….mijn geweldige reispartner!!!! Met name reispartner, die mij heelhuids overal bracht.