1 juni naar Waterton Lakes
Door: wiebenthea
Blijf op de hoogte en volg Wieb en Thea
03 Juni 2010 | Canada, Ottawa
Dinsdag
De rit was op zich niet lang, maar wel een heel geklim in de bergen.
In Amerika kennen ze geen vangrail. Wel op de interstate maar verder niet.
Dus dat is iedere keer erg oppassen.
We zouden via Glacier National Park gaan. Maar helaas voor ons, de camper is 25 ft en de weg mag maar bereden worden tot 21 ft.
Verder kregen we te horen dat we maar een paar km het park in konden vanwege de hoeveelheid sneeuw die er ligt, er is nog veel afgesloten.
Ook de bus maakt de ritten door het park nog niet. Erg jammer dus.
Ook de wandeling kon niet doorgaan.
Wieb heeft nog getankt voor we bij het park vandaan reden.
Hij werd toen aangesproken door een mevr. van de universiteit van Montana.
Allerlei vragen had ze voor hem.
Nu was het ons op gevallen dat in Montana de koeien wel achter de hekken liepen maar paarden niet.
Wieb heeft haar er naar gevraagd. Ze vertelde dat het komt vanwege het feit dat de paarden niet meer voor het vlees gehouden mogen worden van de regering. En dat scheelt de eigenaren nu wel in de portemonnee.
Omdat het voer per ton ong. US$ 100 kost, water schaars was vanwege de droogte laten sommige eigenaren hun paarden lopen. Als teken aan de regering: wij kunnen het niet betalen, zorgen jullie er dan maar voor.
Het gevolg kan natuurlijk wel zijn dat de paarden worden doodgereden, maar kennelijk neemt men dat voor lief.
Honden zijn erg loslopend in Amerika. Zeker in dit gebied valt dat heel erg op .Ze gaan vaak mee in de truck,achterin de open laadbak,vinden zowel de eigenaren als de honden ook heel gewoon.
Omdat onze rit door het Glacier National Park niet doorging, hadden we besloten er dan maar langs te rijden en zouden we redelijk op tijd op de camping zijn. Leek ons wel wat.
Onderweg naar Waterton stond er een auto op de weg, zomaar stil. Vaak een teken dat er iets te zien is en inderdaad, een BEER! Ja Wieb helemaal in de wolken ( ik ook ) Gelukkig een Amerikaanse beer, want we wilden er graag één zien voor we naar Canada zouden gaan. Het is gelukt. We hebben er een hele tijd gestaan, gewoon filmen en kijken. Heel mooi om te zien,want je ziet ze niet dagelijks in de vrije natuur.
Wieb heeft nog wel wat foto’s gemaakt naast de camper, maar de rest toch binnenin.
Net als het filmen, vanuit de camper. Wel zo veilig, je weet niet of er nog meer komen tenslotte.
Door gereden naar de grenspost, stelde ook qua grote niets voor,maar het zijn grenzen.
Nog een praatje met de zich duidelijk vervelende douane- beambte en daarna verder.
Het viel eigenlijk direct op dat er hier wel vangrail is, een prettige gedachte.
We zijn nu aangeland in Waterton en hebben ons tegoed gedaan aan een maaltijd buiten de deur. Het plaatsje is héél klein, je kunt er dus ook niet verdwalen.
Aangezien we geen internet verbinding hebben en onze mobiele telefoons het hier niet doen, zitten we zonder bereik, verre van prettig.
Als het lukt gaan we morgen een sim kaart kopen voor Wieb, hopelijk zijn we dan bereikbaar. We hebben al wel van de locale bevolking gehoord dat ook zij regelmatig zonder zitten.
Woensdag avond gaan we via het internet cafe de verslagen en foto’s plaatsen, mail lezen en reageren. Vrijdag gaan we hier weer vandaan.
We zijn begonnen aan het Canadese avontuur. Als het goed weer is gaan we morgen wandelen.
Hoop dat het ook lukt.
De rit was op zich niet lang, maar wel een heel geklim in de bergen.
In Amerika kennen ze geen vangrail. Wel op de interstate maar verder niet.
Dus dat is iedere keer erg oppassen.
We zouden via Glacier National Park gaan. Maar helaas voor ons, de camper is 25 ft en de weg mag maar bereden worden tot 21 ft.
Verder kregen we te horen dat we maar een paar km het park in konden vanwege de hoeveelheid sneeuw die er ligt, er is nog veel afgesloten.
Ook de bus maakt de ritten door het park nog niet. Erg jammer dus.
Ook de wandeling kon niet doorgaan.
Wieb heeft nog getankt voor we bij het park vandaan reden.
Hij werd toen aangesproken door een mevr. van de universiteit van Montana.
Allerlei vragen had ze voor hem.
Nu was het ons op gevallen dat in Montana de koeien wel achter de hekken liepen maar paarden niet.
Wieb heeft haar er naar gevraagd. Ze vertelde dat het komt vanwege het feit dat de paarden niet meer voor het vlees gehouden mogen worden van de regering. En dat scheelt de eigenaren nu wel in de portemonnee.
Omdat het voer per ton ong. US$ 100 kost, water schaars was vanwege de droogte laten sommige eigenaren hun paarden lopen. Als teken aan de regering: wij kunnen het niet betalen, zorgen jullie er dan maar voor.
Het gevolg kan natuurlijk wel zijn dat de paarden worden doodgereden, maar kennelijk neemt men dat voor lief.
Honden zijn erg loslopend in Amerika. Zeker in dit gebied valt dat heel erg op .Ze gaan vaak mee in de truck,achterin de open laadbak,vinden zowel de eigenaren als de honden ook heel gewoon.
Omdat onze rit door het Glacier National Park niet doorging, hadden we besloten er dan maar langs te rijden en zouden we redelijk op tijd op de camping zijn. Leek ons wel wat.
Onderweg naar Waterton stond er een auto op de weg, zomaar stil. Vaak een teken dat er iets te zien is en inderdaad, een BEER! Ja Wieb helemaal in de wolken ( ik ook ) Gelukkig een Amerikaanse beer, want we wilden er graag één zien voor we naar Canada zouden gaan. Het is gelukt. We hebben er een hele tijd gestaan, gewoon filmen en kijken. Heel mooi om te zien,want je ziet ze niet dagelijks in de vrije natuur.
Wieb heeft nog wel wat foto’s gemaakt naast de camper, maar de rest toch binnenin.
Net als het filmen, vanuit de camper. Wel zo veilig, je weet niet of er nog meer komen tenslotte.
Door gereden naar de grenspost, stelde ook qua grote niets voor,maar het zijn grenzen.
Nog een praatje met de zich duidelijk vervelende douane- beambte en daarna verder.
Het viel eigenlijk direct op dat er hier wel vangrail is, een prettige gedachte.
We zijn nu aangeland in Waterton en hebben ons tegoed gedaan aan een maaltijd buiten de deur. Het plaatsje is héél klein, je kunt er dus ook niet verdwalen.
Aangezien we geen internet verbinding hebben en onze mobiele telefoons het hier niet doen, zitten we zonder bereik, verre van prettig.
Als het lukt gaan we morgen een sim kaart kopen voor Wieb, hopelijk zijn we dan bereikbaar. We hebben al wel van de locale bevolking gehoord dat ook zij regelmatig zonder zitten.
Woensdag avond gaan we via het internet cafe de verslagen en foto’s plaatsen, mail lezen en reageren. Vrijdag gaan we hier weer vandaan.
We zijn begonnen aan het Canadese avontuur. Als het goed weer is gaan we morgen wandelen.
Hoop dat het ook lukt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
