8 okt. langs de Grand Canyon.

Het wordt een irritant geluid, zachtjes regenen als je net wakker bent of wordt.

Vandaag was het DE tocht, langs de Grand Canyon zelf. Zoveel mogelijk zien, de sfeer snuiven, van heel veel mensen hadden we al gehoord dat het zo mooi is en ook heel veel foto’s hadden we van andere gezien.

Die dag begon toch koud, lekkere jassen aan en gebruik gaan maken van de service die ook dit park te bieden heeft, Hop-On-Hop-Off. Wat lekker is dat, alle uithoeken kun je te zien krijgen. Steeds een flink eind wandelen en foto’s maken en dan met de bus naar een halte een stuk verder op. Het natuurschoon is er echt prachtig, niet te beschrijven, ik begrijp nu al dat er geadviseerd wordt de Grand Canyon als laatste te doen.

In de diepte zagen we mensen lopen, heel klein. Heel knap vind ik het, naar beneden durven en kunnen lopen. Dat kun je in één dag doen, maar je kunt je ook laten afzetten door een helikopter denk ik. Of overnachten daar beneden. Maar het moet wel heel uniek zijn.

We hebben de wolken zien optrekken, een heel mooi gezicht, om daarna de zon te zien doorkomen.

Met het vele wandelen, echt haast de hele dag, heb ik veel foto’s ‘moeten’ maken. Het vorige toestel wat ik gebruikte was niet goed meer, deze is ingewikkelder dus een mooie kans ( vond Wieb ) om te oefenen met dit toestel.

Het werd dus ook oefenen,oefenen en nog eens oefenen. Opmerkingen erbij, nog een keer opmerkingen. Als jullie mij ooit zomaar ineens horen zeggen: rechter duim lager dan komt dat omdat door de raad van Wieb. Ik hou die duim nog wel eens te hoog en dan druk ik dus ongewild een andere knop in.

We kregen rond 11.15 trek in koffie, geprobeerd koffie te kunnen bemachtigen. Nou in het restaurant waar we daar voor aankwamen, keken ze ons aan of we gek waren geworden.

Uitgebreid lunchen jazeker dat was totaal geen probleem, maar alleen koffie met iets erbij, rare mensen die Hollanders.

Na de koffie weer verder op pad, lekker gelopen en op een gegeven moment hadden we wel weer zin in iets warms. Koffie, of warm broodje.

Koffie is een fikse aanfluiting geweest, de deksel sloot niet op de beker, dus je zat lekker te morsen en nog slap ook. Zelf heb ik alle sandwiches lekker gelaten voor wat ze zijn en heel simpel een zakje M&M’s genomen, waar Wieb ook dankbaar gebruik van heeft gemaakt.

Het blijft vreemd, loop je in Nederland langs een paar struiken, valt het niet op hoe ze er precies uit zien, hier zie je het wel.

Wieb wilde nog graag naar het IMAX Theater, voor mij hoefde het niet zo.

Ik zou gaan proberen een poosje te slapen maar dat lukte niet.

Ben toen gaan zitten puzzelen. Maar toen het om 19.00 uur toch echt donker was werd ik wel bezorgd, de camping heeft geen verlichting en de mobiel van Wieb, die ook als zaklamp kan dienen, lag aan de oplader. Uiteindelijk is Wieb 2,5 uur onderweg geweest voor 35 minuten film. Bij thuiskomst vertellen, friet en kip nuggets maken en toen lekker eten maar. Na het eten ben ik begonnen met het schrijven van dit verhaal en ondertussen zijn de kampvuren van de mede kampeerders uit……….. raden waardoor.

Morgen gaan we nog naar een ander deel van de Grand Canyon en ook gelijk door naar een nieuwe bestemming.