29 sept. Van Oceano naar Acton.

Tijdens het ontbijt zag ik een hert ( ik had mijn bril nog niet op) door de voorruit. Ik kijk altijd naar de voorkant van de camper.

Wieb draait zich om, ja inderdaad. Ineens krijg ik als antwoord: nee joh dat is geen hert maar een wolf. Ook goed, wel foto’s maken. Het beestje stond heel stil, dus dat moest lukken. Camera gepakt en foto gemaakt. Ook een stukje gefilmd en wat blijkt……. Het is geen hert, het is geen wolf maar een coyote. Nou is een coyote een prairiewolf.

Nadat we ons hadden aangemeld, was gisteren niet gebeurd, hebben we nog even gewacht op El Monte, waar de camper te laten maken, Daarna hebben we ons ook weer afgemeld.

Vanaf Oceano kregen we een bewijs van betaling zodat we naar een camping iets verder op in Pismo konden om het toilet te legen. Heerlijk, weer een lege wc pot, schoon water en het vuile water gewoon kwijt kunnen.

Toen begon de nieuwe reis, naar Acton deze keer.

Omdat we zolang we kunnen langs de kust willen rijden, kost het ons soms ook een omweg.

Schitterende kusten, knusse strandjes en langs een spoorlijn.

Onderweg nog een stop gemaakt, voor ons fruit en toen zagen we een truck met aan hanger de parkeerplaats op komen rijden. Zowel de truck als de aanhanger waren kooien en omdat ik niet nieuwsgierig van aard ben, wil gewoon graag bijzondere dingen weten, ben ik er heen gegaan en heb het eens goed bekeken. De chauffeur kwam terug en vroeg of ik het mooi vond? Mijn vraag, wat zijn het? Paprika’s tomaten, nee het zijn rode pepers. Hij rijdt dezelfde route van boven SFO naar boven LA, heen en terug op dezelfde dag, 400 miles.

Ook langs de oude missiepost in Santa Barbara. Deze is opgericht in 1786 volgens mij.

Fraai Mexicaans/Spaans getint gebouw net als veel gebouwen onderweg.

Door de winkelstraat gereden op zoek naar een parkeerplaats maar dat valt op zaterdagmiddag met een joekel van een camper niet mee. Dat hebben we opgegeven, maar niet getreurd, ooit komen we misschien nog eens terug.

Weer verder op weg naar Acton. Op de brede dalende en klimmende snelwegen had onze camper het wel naar zijn zin. De motor snorde lekker op de cruisecontrol zodat Wieb ondertussen lekker koffie kon zetten. O sorry, dat is nog toekomst muziek.

De wegen zijn net losse beton platen, bedum, bedum, bedum enz. met af en toe ook aardige gaten op de naden.

De camper heeft een hele goede vering, die heb je ook we nodig!, maar dit is een irritant geluid.

Dus lezers, de wegen in Nederland zijn uitstekend.

Nog 45 minuten rijden. Eerst maar eens een ijsje, kennen jullie dat, je koopt een ijsje en het is al half ontdooit nog voor je echt begint en een grote mok koffie. Dat was nu dus ook, maar de koffie was goed

Het laatste stuk slingerend over de Soledad canyon road en om 18.00 waren we op de camping.

Na de plicht plegingen konden we overal staan waar niemand stond. Dus op C56.

Weer de gele platen onder de achterwielen en we stonden lekker.

Stroom kabel uit en klaar is Wieb. Wieb heeft eten gemaakt, oké magnetronmaaltijden, maar het smaakte goed. Koffie gezet, Thea verhaaltje getypt en Wieb heeft zich over de volgende dag gebogen. Om half tien ging bij Thea het licht uit en ik lag er ook om 22.15 in.

Het zou een koude nacht worden.