12 okt. tour door Monument Valley.

Na een koude nacht ging om half 8 Wieb’s mobiel/wekker. Gisteravond kwamen we er achter dat de tijd hier in Utah een uur later is. Dus heeft Wieb zijn tijden verzet. De heater aan, die was vannacht ook al een keer aangesprongen. Nu deed hij alleen maar koude lucht blazen, wat Wieb ook probeerde. Heet water maken werkte wel en ook koffie water, dus gas genoeg. Het elektra kacheltje weer aan en gelukkig scheen de zon, helaas op de achterkant. El Monte bellen doen we niet, reparateur opzoeken gaat weer veel tijd kosten.

Ontbijt genuttigd en de laptop weer op tafel om het verslag en foto’s te plaatsen.

Verslag lukte wel met pijn en moeite maar 1 foto uploaden kostte meer dan 5 minuten.

Campings zoeken ging ook niet veel beter. Per telefoon gaat op dit moment sneller maar ook niet soepel. Mee gestopt dus voor nu. Nog even naar de touroperator gebeld om te bevestigen, moest eigenlijk gisteren, dat we komen EN de tijd even gelijk zetten voor de zekerheid.

Om 12.15 vertrokken en na toch even zoeken om 12.45 ter plekke. Voor dat we ons doel bereikten even 20 dollar dokken om met de camper het Navajo Tribal Park op te mogen. Om 1 uur opgestapt op een open wagen met 3 banken en afdak. Onze Navajo gids zei dat wij de enige zouden zijn. Een privé gids! En dat voor hetzelfde geld. We hebben veel gezien van Monument Valley. Ook de achterkanten van de rotsen die zij Mesa noemen. Ze hebben (bijna) allemaal namen zoals Three Sisters, Totem Pole, Elephant en Big Chief. Sommige zijn voor Navajo heilig en daar doen ze ceremonies voor bijvoorbeeld zieken. Hij deed ook zijn best om ons wat Navajo te leren. Er wonen in de Navajo staat, een aaneen gesloten gebied in 3 of 4 staten 13 families. In dit deel waar wij door heen reden dus ook. Bijna allemaal zonder elektriciteit van buiten af, dus hebben ze generatoren voor de stroom. Eén heeft zonnepanelen op zijn grond staan zagen we. Sommigen hebben paarden, ook om te verhuren aan toeristen. Hij vertelde ook veel over planten, wat ze er mee doen en dieren die hier leven. Wij hebben alleen een lizard, een soort mini hagedisje, een grondeekhoorn en paarden gezien. Die leven verderop in de Valley ook in het wild.

Je mag ook met je eigen auto door een deel van de Valley rijden, maar wij gingen verder, voor privé auto’s verboden. Met onze camper had misschien ook wel gemogen maar er zou na een halve mijl niets meer in de kasten liggen.

Onze gids vertelde veel, over diverse films die op deze plekken zijn opgenomen, over John Ford’s Point (een rots punt waarop hij stond te regisseren), over Harrison Ford die als Indiana Jones door een gat in een rots (Arch) afdaalde in een kuil vol slangen, over een Coca-Cola reclame waarin … op 400 ft, 130 m hoogte piano speelde. Ook wees hij ons bepaalde patronen in de rotsen. Hij heeft er een gefotografeerd met Wieb’s mobiel. Het stelde Elvis voor met een microfoon in de hand. Hij heeft ook een Navajo lied over een jongen en een meisje en een Mesa gezongen. Hij had op al onze vragen antwoorden. Wieb vroeg of er ook petroglyphs (heel oude inscripties) in de rotswand zijn. Hij liet hem er 1 zien, van een volk vóór de Navajo’s die om onbekende redenen weer verdwenen zijn (dat had Wieb ook in het IMAX gehoord). We hadden een 2,5 uur durende tour geboekt dus waren we om half 4 weer terug. Ook hier waren meer touroperators maar geen last van gehad en in bijna alle ‘trucks’ zaten meer dan 2 mensen.

We hebben hem hartelijk bedankt voor de tour en zijn uitleg. We moesten nog eens terug komen. Wieb zei dat als hij dat doet hij Navajo wil leren. Vond gids, zijn naam zijn we vergeten, een goed idee. Het park uit gereden, nog even naar Oljato maar dat stelde niets voor.

Terug op de campground de foto’s in de pc en de zonsondergang bekeken. Het was nagenoeg de hele dag mooi weer geweest.

Restje macaroni was lekker. Koffie gezet, de heater sprong aan en werd warm!

Verhaal in de pc en naar bed, morgen vroeg op voor de rit langs Four Corners en naar Moab.