4 okt. van Joshua Tree naar Calico.

Vanmorgen was het best koud in de camper dus de kachel weer aan. En die deed het dus weer niet!

Nou zou het kunnen dat dat was omdat we voorover stonden. Gelukkig scheen de zon al uitbundig en warmde het snel op.

Na de verplichte nummers op pad en het park uit gereden. Onderweg naar Calico Ghost Town een mooie glooiende en soms zeer steile route met eindeloze rechte wegen. Ook nog 2 korte broeken voor Thea gekocht. Om 13.15 aangekomen. Gegeten en om 2 u met het busje naar de spookstad.

Het stadje is een oud zilverzoekers mijn stadje, het bloeide van 1881 tot 1896, heel origineel.

Zo origineel dat er kiezels op het pad en scheuren in het wegdek zitten.

Omdat roem van mond tot mond gaat was dat daar ook zo. In 1881 waren er de eerste bewoners, zo’n 40 .

In 1887 was het inwoners aantal 1200, daarna zakte het heel langzaam weer in tot er uiteindelijk in 2001 8 over waren . Er waren in de roem jaren meer dan 500 mijnen.

In 1907 halveerde de zilverprijs en liep het stadje leeg. In 1951 is het vervallen stadje gerenoveerd en in originele staat terug gebracht. Mooi om te zien, alle winkel interieurs zijn ook van die tijd

Dit stukje geschiedenis wilde we jullie niet onthouden.

Het originele wegdek, kiezels en scheuren houd wel in dat je stevig in je schoenen moet staan en ook moet kijken hoe je loopt.

Begin ik thuis met al voor me uit te kijken met lopen, dat had ik aan het begin van het stadje met de kiezels en scheuren ook even moeten doen. Vergeten………. en jawel…. een valpartij als gevolg. Een heel lelijk woord heb ik wel even gebruikt, heeft mijn moeder me niet geleerd.

Deze keer niets gebroken, maar het nieuwe witte korte broekje heeft een paar flinke vuile plekken te pakken, veel schaafwonden, voor al een grote op mijn knie en een zere rib. Gelukkig valt het dus mee, die schaafplekken zijn zo over, de rib zal er iets langer over doen.

Dan maar wat paracetamol indien nodig.

Na 2,5 uur werden we weer opgehaald door het camping busje.

Vanavond eens uit eten geweest, bij Peggy Sue’s 50, een leuke gezellige tent die echt een jaren 50 uitstraling heeft met de foto’s van de sterren van toen. Ook de muziek is van die jaren.

Na het eten, nog even rustig op de bank gezeten, Wieb onze verhalen laten maken en de foto’s op de pc gezet, zodat we die nog konden uit zoeken. Daarna hield ik het voor gezien.

Met paracetamol en een slaappil naar bed. Bleek vanochtend dat Wieb om 00.15 naar bed is gekomen, ook met een slaappil. Het gratis internet was niet zo snel, maar wel helemaal bij met tekst en foto’s. Halverwege de nacht kwam de kou om de hoek bij mij, maar met een deken erbij was dat weer snel over.

Vannacht is wel de verwarming een keer aangesprongen. Hij doet het dus echt!