2 okt. van Vernon naar Palm Springs.

Al vroeg wakker,! Nou ja wakker, dat waren we ongeveer de hele nacht gebleven!

We besloten dat we een ontbijtje bij de Mac zouden gaan proberen, blijkt dat daar een grote parkeerplaats is voor die joekels van wagens, gratis. Je kunt niet alles hebben. Het ontbijt van de Mac kan ik niet roemen, wordt het dus niet meer voor mij. Daarna op stap, de camper laten maken. Dat kostte uiteraard weer het nodige zoekwerk. Bij de RV specialist heeft Wieb nog zelf de heater geprobeerd en jawel….we waren voor niets gekomen.

Nou ja niet helemaal, Wieb heeft nog even hele duidelijke instructies gekregen voor als het nog een keer zou gebeuren. Je weet maar nooit.

Daarna nog een laatste poging om een poppenhuis winkel te vinden, die open is. En jawel………. Er is er een die is alleen op zondag gesloten is. Niet dicht voor lunchpauze. Het is haar extra inkomsten en haar hobby….. ze is nu 82 jaar, Mrs. Dekoster.

Ik wilde graag iets specifieks uit Amerika hebben, dat is dus wel gelukt, een taart met de stars en stripes. Ook een praatje, want ze herkende ons accent, haar man kwam uit Nederland ( al overleden ). Samen mooie poppenhuizen gemaakt, ook 1 voor George Bush (zo kreeg ze wel haar uitkering binnen 3 dagen rond) en voor de ex van Trump, leuke details.

Onze weg vervolgd naar de volgende camping in Palm Springs. Onderweg heb ik vaak tegen de slaap zitten vechten.

Eenmaal daar aangekomen, nog lekker een poosje buiten gezeten, alle ramen en dakluiken in de camper staan open, door waaien maar. Het eten hebben we binnen gedaan, het was toen 19.00 uur en al donker. Wieb heeft mij de vraag gesteld of ik al een hekel aan het autorijden heb. Ja dus, ik begin het zat te worden…………. Één van de redenen is dat we later op campings aankomen dan we willen, door het soms boodschappen doen, zoeken naar die dekens, dus is er niet echt meer tijd om nog lekker de dag door te nemen. De andere reden is, ook al ben je in een vreemd land met allemaal nieuwe dingen, er stukken saaie snelwegen zijn die echt niet boeien als je om je heen kijkt. Wieb heeft dat laatste zeker niet, maar het eerste, die boodschappen, geldt ook voor hem, dus gisteren eens even gekeken voor hoeveel dagen we in kunnen slaan en dat ook maar gedaan.

Na mijn antwoord van het zat worden van het rijden hebben we zitten overleggen: route veranderen, waardoor we een nacht extra op één plaats blijven. Maar dan moeten we wel iets in leveren. Of toch ons gewoon aan het huidige schema houden. Het zoeken naar een heater en dekens hoeft niet meer, dat scheelt een heel stuk. Het wordt vasthouden aan ons schema en door het niet meer stoppen voor niets (nou ja niets) lijkt het ons dat we toch wel de nodige rust moeten hebben.

Nog even kijken naar de afwas, wel of niet nu nog. Morgen is een mooie dag om er mee te beginnen.

Kijken hoelang het nog warm blijft. En of de heater het goed doet vannacht.