15 juni naar Prince George

Dinsdag

Vandaag zijn we naar Prince George gegaan.
We wilden er redelijk op tijd zijn om eens de tijd te nemen het stadje te kunnen gaan bekijken.
Onderweg kwamen we een Coyote tegen, die hadden we nog niet gezien, dus dat was heel leuk, voor een foto was het te laat, het beest was vlugger dan het toestel. Helaas.
Maar volgens de inwoners van Prince George was er geen twijfel,dat was een Coyote.

Het is gelukt. We waren rond half 1 al in het stadje.
Wij hadden het idee dat Prince George toch wel groter zou zijn als Quesnel.
Het is inderdaad waar maar vooraan in Quesnel hadden we gelijk een grote Mall te pakken en dan scoort het stadje punten!
Met het door Prince George rijden,de GPS geeft niet altijd de handigste weg maar de kortste,gaf het al een grote uitstraling.

Maar terug naar Prince George.
De camper hebben we geparkeerd bij de tourist info.
De tourist info is over het algemeen aan de buitenkant van het centrum met parkeerplaatsen,ook voor campers.
Daar kun je dus je camper parkeren en ook vaak gratis laten staan.
Eerst maar eens georiënteerd. De gekregen folder was voor 10 dingen buiten de stad,soms te ver weg. Dus het centrum in, maar alleen het downtown werkte niet echt opbeurend.
Veel was dicht, of tweedehands of liquidatie verkoop.
Raar vonden wij dat. Oorzaak is dat de grotere zaken naar de Mall’s verhuizen en de binnenstad doodbloed.( waarom zijn ze er in Tilburg ook al weer op tegen?)
Wij hebben een Native winkeltje bezocht, daar hebben we een mooie prent gekocht.
Er bleek een quilt winkeltje vlakbij te zijn, dus hoewel Thea niet super veel aan quilten doet, is er toch van meegenomen.
Eens gevraagd of men ook een parfumzaak wist, ja dus, net op de hoek.
Dus wij daar heen, om die poep dure parfum. Blijkt het wel duur maar olie te zijn.
En we konden het volgens de verkoopster wel bij die en die winkel gaan proberen, in de Mall dus!The Bay in maar daar kenden ze het merk weer niet…...grrrrrrrrrrrrrrr.
Misschien nog in Victoria of Vancouver!!

Wat ons opviel/opvalt dat er zo ontzettend veel mensen ons Nederlands herkennen.
Verre familie of ouders die vanuit Nederland daar zijn neergestreken, zij herkennen ons Engels. Het klinkt anders als dat van bijv. de Italianen.

Wij maar eens naar ons plekje op de camping. Wij waren daar al langs gekomen en de weg was een verschrikking. Men is daar aan de weg bezig en door middel van het bekende klaar-over bord mochten we dan weer wel en dan weer niet oversteken.
Dat kost nog aardig wat tijd.
De camping was niet verkeerd, maar lag dus wel aan die weg. Wat je niet door hebt, overdag niet merkt, valt dus ’s avonds en aan het begin van de nacht wel op.
Het vrachtverkeer was heel erg aanwezig en vooral heuvel op.
We hebben dus een redelijk slechte nachtrust gehad, terwijl we beiden toch wel vemoeid waren.
Maar dat wisten we toen nog niet. Na wat ruimwerkzaamheden in de camper zijn we op pad gegaan voor onze avondmaaltijd en de poppenhuiswinkel.
Ja echt een poppenhuiswinkel. Aan de hand van de route had Thea gekeken of er nog ergens in de buurt van onze overnachtingen een winkeltje zou zijn.
En jawel, één hadden we er gevonden, na wat mailcontact kwam het antwoord dat als we aangaven wanneer we kwamen zij aanwezig zou zijn, met koffie. Het was dus onder het huis.

Het was een leuk winkeltje, met heel veel ander materiaal als bij ons omdat ze veel met handgemaakte producten werkt van andere miniaturisten of van haar zelf.
Maar ook dingen als bijv. Houseworks.
Veel van haar privé collectie is te zien. Kortom echt de moeite waard geweest om te bezoeken.

Aangezien we deze reis vermoedelijk nooit meer zullen maken had Thea bedacht dat ze iets specifiek Canadees wilde hebben.
Dat is gelukt en ondanks het bedrag, wat toch hoog was, is Thea heel tevreden met de aankopen.
Een pracht van een indiaanse vrouw, een totempaal met plantje erop, kleine totempaaltjes, twee hele mooie kettinkjes, en een klein kerststalletje. Op het kerststalletje na zijn alle artikelen zelf gemaakt door verschillende Canadese erkende miniaturisten.
Dat op zich is al heel waardevol.
Bij de Indiaanse vrouw zit zelfs een bewijs van echtheid!! Een beperkte oplage.
Na de aankopen zou er betaald gaan worden, logisch toch. Maar onze kaart werkte niet. Goeie raad was duur.
Samen met Danielle ( zo heet zij) is Wieb op zoek gegaan naar een bank waar ze geld uit de muur konden halen. Ook dat was niet makkelijk.
Uiteindelijk kwamen ze na ong. één uur terug.Overal VisaCard,maar bijna geen MasterCard.
Wieb heeft betaald en wij naar de camping, waar we dus heel moe aan kwamen.
Zelfs moeite voor het verhaal van de dag ervoor heeft Thea niet gedaan!!